Rotterdam Marathon

9 april 2017 -  Het is zover. Voor de lopers van de marathon zijn deze weersomstandigheden niet gunstig. Te warm. Voor de toeschouwers is het perfect. Ik ben een tikje nerveus. Heb ik me wel goed voorbereid. Wat komen we tegen.

Ik heb niet veel met Lee Towers, maar als hij even voor tienen vanaf een hoogwerker "You'll never walk alone" zingt krijg ik kippenvel. Een tekst met zeggingskracht voor velen. De Marathon leeft in Rotterdam. Er zijn vrienden en familie om ons aan te moedigen. Dit voelt goed, we zijn er klaar voor.

Startschot om 10 uur. Een halfuur later gaan wij, recreanten met een topsportmentaliteit, de startlijn over. De laatste etappe van een maandenlange voorbereiding. Vaak vroeg opstaan en in het donker starten om vervolgens vele kilometers maken. Of, zoals Bernard, je strikt houden aan het recept van "sportrusten" en jezelf afbeulen op het strand van Vlieland.

Na enkele kilometers de eerste keer de Erasmusbrug over, met de skyline van de zuidoever in de zon en de duizenden lopers en toeschouwers is dit imponerend. Lopen. Op de helft van de marathon je doel bijstellen. 4 uur en 12 minuten, mijn haalbare doel, zal me niet lukken met deze hartslag... te warm. Terugschakelen. Hartslag naar beneden. Op techniek blijven letten. Blijven eten en drinken. Ik loop nog bij Jouke. Jouke gaat goed. Bernard is ons al vooruit. Erik loopt ook een eigen tempo en blijft iets achter.

27 kilometer: tweede keer Erasmusbrug. Met de opzwepende muziek van Queen aan de voet van de brug en het geweldige publiek weer kippenvel. Rotterdam Rocks. 30 kilometer: Jouke gaat een streepje te hard voor mij en loopt bij me weg. Wat loopt hij toch lekker. Jaloers. Nu je eigen race. Niet gek laten maken. We gaan het beruchte Kralingsebos in. Komt hier de "man met de hamer"? Bij elke drinkpost uitgebreid drinken en weer door. 34 kilometer: er staan enorme beeldschermen en Petra komt kraakhelder in beeld en moedigt me aan. Pfff.... er gaat van alles door me hoofd en voel me week worden. Nu afleiding zoeken en concentreren op techniek. Doorlopen. 

Nog even doorzetten: Veel deelnemers zitten aan de kant of wandelen. Door blijven lopen. Rekenen. 6 kilometer voor de finish: ik mag nu 7 minuten over een kilometer doen om op 4 uur en 29 minuten te eindigen, mijn bijgestelde doel. De  Coolsingel...... pff eindelijk. Euforisch. Het wordt 4 uur en 27 minuten.

Jouke en Bernard zijn een paar minuten voor mij over de finishlijn gerend. Jouke blijft vervolgens wandelen, bang dat hij "op slot slaat". Bernard is ook helemaal kapot en gaat even liggen om bij zinnen te komen. Erik komt wat later. Met reden: hij moest op de Erasmusbrug nog wat telefoontjes plegen met Jantien en goede vriend Arnaud. En een selfie maken. En Jantien onderweg een kus geven. Maar nooit opgeven! Met een grote smile komt hij de finish over.

Een halfjaar geleden, na de Amsterdam Marathon, had ik het idee om Rotterdam in het teken te stellen van Joran en Stichting Semmy. Tien jaar geleden was Joran ziek en overleed hij. En Stichting Semmy bestaat 10 jaar. Een aanleiding om geld in te zamelen voor het onderzoek naar hersenstamkanker.

Jouke, Erik, Bernard en Jaco hebben de marathon van Rotterdam "gedaan". Quirina loopt voor "Run 4 Joran" de Halve van Nijkerk op 22 april 2017. Vrienden, familie, collega's en soms ook "vage" kennissen hebben ons aangemoedigd in woord en door het doen van een sponsorbijdrage. De teller staat inmiddels op het geweldige bedrag van 8.200 euro (inclusief de actie van Quirina). Dank hiervoor! Dit doet ons erg goed.

Met sportieve groeten,

Jaco

Jouke, Bernard, Erik en Quirina

2 december 2014

Winter in Zeeland

Blauwe ogen, appeltaart, kletsen, knuffelen, Harry Potter, Gameboy, spelletjes spelen, samen in bad, waterpolo, gezelligheid, ...

Pietje

2 december 2007- 2 december 2014 - 7 jaar
We missen ons mannetje nog zo...

Clubkampioenschap Flevo

Het leven van ons, de jongens en de mensen om ons heen gaat door. Maar deze dagen staat ons leventje weer stil. We missen Joran. Altijd in onze gedachten, maar vooral in ons hart, onze Joran.

Ramon, Stefan, Jaco en Petra

2 december 2013

(Racoon)

Well, I am so proud to be your father

I am proud to be your mum

And I am so proud to be your brother

So may this be your song

Af en toe duikt er weer een voor ons onbekende foto op van Joran. Lekker de beslagbak uitlepelen / likken bij oma. Een op en top lekkerbek. 

10 mei 2013 Joran zijn verjaardag

10 mei.

Joran is jarig... Zou jarig zijn... Het is een vreemde dag. Hoe zou het zijn? Joran 14 jaar. Al een grote knul.

Als ik zijn vrienden zie lopen, kan ik me er een kleine voorstelling van maken.

Alleen Joran blijft ons knulletje van 8 jaar, de grote boef...

Altijd in ons hart.

We missen hem niet minder, maar iedere keer juist een beetje meer.

Onze Joran.

2 december 2012

Vandaag 5 jaar geleden dat Joran is overleden. Altijd een dag met emoties... Tot onze grote verassing een mooi cadeau: Jorans klas kwam op bezoek. Ze zijn groter geworden, maar voor de rest dezelfde lieve kinderen gebleven. Heeft ons erg goed gedaan.

Toen geluk nog heel gewoon was...

Af en toe duiken er nog foto's op die wij niet kennen. Sinterklaasfeest 2006 bij opa en oma. Joran leest met plezier zijn gedicht en Ramon schatert.

You'll never walk alone...

10 mei 2012: Jorans 13e verjaardag.


Joran is elke dag bij ons, elke dag is er wel een moment dat hij dichtbij is. En voor buitenstaanders zal het misschien vreemd klinken, maar wij krijgen een heel warm gevoel van het kampioenschap, o nee de 2e plek, van Feyenoord. Jorans club.


Joran was een groot Feyenoordfan. Eerst latent, daarna openlijk. In februari 2007 zei Joran dat hij wel eens naar een stadion wilde. Zo gezegd zo gedaan. We gingen dan ook op 4 maart naar de Arena, een wedstrijd van Ajax tegen Heerenveen. In de koninklijke loge! Met lekkere hapjes, drankjes en suikerpinda's geserveerd tijdens de wedstrijd.

Toen ik Joran vertelde dat we naar Ajax gingen was hij enigszins teleurgesteld: "Ja, ik wilde wel naar een stadion, maar dan natuurlijk wel naar Feyenoord!" Hij heeft genoten in de Arena, maar wel stiekem gejuicht voor Heerenveen, die de wedstrijd met 0-1 won.

Joran sliep alleen nog maar onder zijn Feyenoord dekbed. De uitslagen van de wedstrijden onthield hij (de huisarts vroeg er altijd om) en in september 2007 zijn we alsnog naar De Kuip geweest. Op het Ereterras. De suikerpinda's hadden we zelf meegenomen. Weer een wedstrijd met Heerenveen als tegenstander, Feyenoord won met 2-0. En Joran was gelukkig.


8 mei 2012 is Amber overleden. Wij zijn in gedachten bij haar familie.

Geef kinderen met hersenstamkanker hoop!

16 oktober 2011, Run4Semmy

Vandaag de Run4Semmy (voor ons Run4Joran), een 8 kilometer loop tijdens de Amsterdam Marathon. Een groep van 470 "Semmy-lopers" die tegen hersenstamtumor lopen. Norina, Dyana, Henk, Bernard en Norina liepen met Petra mee. Bedankt!!!!!! Een weerzien met veel bekenden. Vooraf met meer dan 500 man / vrouw in het VU MC een bijzondere en soms emotionele bijeenkomst meegemaakt. Het was weer goed om er bij te zijn. Joran: je was vandaag heel dichtbij ons. Steun Stichting Semmy: www.stichtingsemmy.nl.

Afscheid van groep 8...

De laatste weken van groep 8, Jorans klas, op de Oranje Nassauschool. Wij hebben, ook na Jorans overlijden, altijd op een bijzondere manier een band met deze klas mogen houden. De klas heeft Petra verrast met een "high tea", als een soort van afscheid. Hierover is ook een artikel geplaatst in de krant (link). 

Op 23 juni was de afscheidsmusical. Wat een enthousiaste groep kinderen en wat hebben we het leuk gehad. Groep 8... het ga jullie goed.

10 mei 2011

10 mei 2011 is de 12e verjaardag van Joran.

Afgelopen maand werd Jorans waterpoloteam kampioen. Jurjen Engelsman sprak in zijn toespraakje in een een enkele zin over de speler die er niet bij was. Door deze ene zin was Joran voor veel mensen heel dichtbij. Emoties. Joran is in ons leven geweven en zal gelukkig nooit uit ons loskomen.

Joran viert z'n 8e verjaardag in de klas

Jorans 7e verjaardag.

2 december 2010

Het is vandaag drie jaar geleden dat Joran is overleden. Vanochtend met groep 8, Jorans klas, naar de begraafplaats geweest. Voor ons het meest bijzondere moment van de dag. Emoties en herinneringen ophalen. Voortdurend denken aan Jorans laatste dagen, laatste uren, zijn overlijden... Joran vult ons hart. Onze vrolijke, sportieve, lieve Joran zal altijd bij ons zijn. 


De kinderen van Jorans klas hebben 140 euro ingezameld voor KiKa. 

Over Joran

Joran (geboren op 10 mei 1999) kreeg half december 2006 vage klachten over dubbelzien. Deze klachten werden de derde week van december zó acuut dat we op donderdag 21 december de huisarts hebben bezocht en op 22 december een oogarts en neuroloog van het Meander ziekenhuis te Amersfoort. Er is toen bloed afgenomen voor nader onderzoek.

Op Eerste Kerstdag werd Joran erg duizelig en misselijk. We konden gelijk terecht in het Meander waar een CT- en MRI-scan zijn gemaakt van Jorans hoofd. De MRI-scan vertoonde een ongewoon contrast. Op woensdagochtend 26 december heeft de neuroloog ons verteld dat er hoogstwaarschijnlijk sprake was van een tumor in de hersenstam. Vervolgens zijn we die middag op bezoek geweest bij de kinderneuroloog van het Wilhelmina kinderziekenhuis (WKZ) te Utrecht die de voorlopige diagnose (“ponsglioom”) definitief bevestigde.

De tumor is een woekering in de hersenstam, waardoor de vitale levensfuncties in het gedrang komen. Een dergelijke tumor in de hersenstam komt niet veel voor en is bij kinderen zelfs zeldzaam. De tumor is niet te opereren. Door bestraling wordt mogelijk de woekering tijdelijk gestopt. Een tweede bestralingsronde is op medische gronden niet mogelijk.

Joran was een erg vrolijke jongen met een eigenwijs karakter. Zijn “geluk” bestond uit vele “gewone” dingen: school, zwemmen en waterpoloën bij Flevo, vriendjes die komen spelen, appeltaart bakken met oma, kamperen in Frankrijk, “kolonisten” en “nintendoën” met zijn broers Ramon en Stefan, een balletje trappen tegen het hek van de overburen, trampoline springen, roomijs met slagroom smikkelen en voor het slapen gaan voorlezen uit Harry Potter.

Joran heeft na de bestralingen in januari 2007 een goede tijd gekend met weinig fysieke belemmeringen. Vanaf eind augustus 2007 gaat het slechter met Joran. Joran is op 2 december 2007 overleden.

Run 4 Semmy, 17 oktober 2010

Petra, Henk, Quirina, Jordi en Norina hebben op 17 oktober 2010 meegelopen aan de Menzis Loop tijdens de Amsterdam Marathon. Samen met 300 anderen liepen ze 8 kilometer voor Stichting Semmy.

Stichting Semmy en VOKK

Wij steunen Stichting Semmy en de Vereniging Ouders. Kinderen en Kanker (VOKK). Hierboven een bijzondere filmpje over de belangrijke betekenis van de KanjerKetting, een initiatief van de VOKK.

11 augustus 2010

De zomermaanden vliegen voorbij...

Voor de vakantie heeft groep 8 afscheid genomen van de Oranje Nassauschool. Joran heeft met veel kinderen van deze groep in de "combiklas" 5/6 gezeten. Petra heeft meegeholpen om de afscheidsmusical in te studeren. Een fijn gevoel om dat te doen. Wij hebben van de klas een kei gekregen met de namen van de kinderen uit groep 8. Deze kei heeft nu een ereplaats in onze tuin. Petra gaat komend schooljaar ook weer een ochtend in de week helpen in Jorans klas.

Ramon heeft examen gedaan en na een herexamen is hij geslaagd voor het gymansium. Een prestatie dat hij, met alles wat er is gebeurd, zonder zittenblijven het JVO is doorlopen. Ramon gaat geneeskunde studeren in Amsterdam. Stefan gaat naar 3 havo/vwo.

Een heerlijke vakantie gehad in de Cevennen in Zuid-Frankrijk met onze vrienden Bert en Norina. Kamperen in de mooie natuur. Zwemmen, fietsen, lezen, luieren en lekker eten en drinken. Van hoge rotsen in de koele rivier springen. Natuurlijk de Tour de France gezien, waarin we onze held Lance Armstrong ook weer zagen. 6 jaar geleden werd hij ook door Joran aangemoedigd. En niet te vergeten onze Franse buren Jacques en Nadine! Een vakantie om niet te vergeten.

Afgelopen zondag waren we op uitnodiging van Aart van Meerveld van de Stichting Racen Tegen Kanker bij de motorraces op het tt-circuit. We werden hartelijk ontvangen door de sympathieke mensen van BMW en PNS. De BMW-superbike, gereden door Ghisbert van Ginhoven, vermeldt de namen van kinderen die overleden zijn aan kanker. Mooi Toch dat deze helden ook op deze manier herdacht worden.

18 okober 2009, RUN 4 SEMMY

Bedankt voor jullie steun!

Ik (Petra) heb vandaag gelopen bij de Amsterdam Marathon in de Menzis Loop. Een 7,5 kilometer prestatietocht die voor veel mensen in het teken stond van Stichting Semmy: Run 4 Semmy. Voor ons: Run 4 Joran.

Stichting Semmy financiert wetenschappelijk onderzoek naar hersenstamkanker. Kijk op hun website!

De afgelopen weken heb ik sponsors gezocht. Jolanda en Lydia hebben spontaan een Run 4 Joran georganiseerd, waarbij leerlingen van de Oranje Nassauschool 1.900 euro hebben ingezameld. Afgelopen woensdagmiddag hebben de kinderen vol overgave op het sportveld gerend voor Joran en voor de kinderen die nu ziek zijn of nog ziek zullen worden: Run 4 Joran! Geweldig dat dit wordt gedaan, Joran wordt niet vergeten. Daarnaast hebben Flevo-leden, collega's, familie en vrienden veel gedoneerd. Bij elkaar zal de eindopbrengst zowat 3.000 euro zijn. Dit geld wordt volgende week overgemaakt naar Stichting Semmy.

Ik heb de tocht in bijna drie kwartier gelopen (dank Margreet!), samen met de meer dan 350 anderen die speciaal voor Stichting Semmy liepen. Ik kreeg een erg warm gevoel van Sonja. Janny, Iris, Quirina en Jordy, die hebben meegelopen. Daarnaast waren Jan en Wilma er om me aan te moedigen.

Hieronder de foto's. Jaco kon mij helaas niet snel genoeg spotten bij binnenkomst in het Olympisch Stadion zodat mijn finishfoto ontbreekt. Verder op de foto's Wendy van Dijk, ambassadeur van de stichting, samen met Quirina en Jordi.

Het was een dag die veel losmaakte, het was ook een dag die ons goed gedaan heeft.

13 augustus 2009, circuitdag SRTK

Vandaag zijn we naar de circuitdag in Assen van Stichting Racen Tegen Kanker geweest. Twee jaar geleden heeft Joran hier ontzettend veel plezier gehad. We hebben weer genoten van het plezier van de kinderen, coureurs, ouders en vrijwilligers. Maar je bent je ook weer ontzettend bewust dat gezondheid niet vanzelfsprekend is. Kinderen mogen niet ziek zijn...

Op de website van SRTK staat een kort verslag van de dag waaronder het volgende:

Mooiste uitspraak van de dag: kindje stapt van de motor af bij Barry Veneman waarop Barry vraagt: En was je bang? Waarop het kindje zei: Nee op de motor niet maar in het ziekenhuis wel. En wat kan je dan nog zeggen?

5 juli 2009

Jorans klas (groep 6) heeft afgelopen vrijdag (3 juli) het pluimveemuseum in Barneveld bezocht. Voor deze uitjes vragen de kinderen of Petra ook meegaat. Petra kan niet maar ik, Jaco, maak hiervoor graag een dag vrij. 's Morgens eerst anderhalf uur met de klas meegedaan. In de kring iets vertellen wat je hebt meegemaakt. Zingen en een woordspelletje over het onderwerp pluimvee. En natuurlijk de vogeltjesdans. Daarna naar Barneveld. Zes kinderen in de auto. Lennart naast me op de passagiersstoel. Geklets en gekissebis. Leuke verhalen. Gelach. Nieuwsgierige vragen in het museum. Kuikentjes vasthouden.

Verlangen naar Joran, die nu zo dichtbij is...

Fijn om zo betrokken te blijven bij Jorans klas.

15 januari 2009

Vanavond komen Willeke en Henk onverwacht langs. De foto van Joran waarop hij door het zeewater lachend van ons wegloopt hebben ze op een groot linnen doek laten drukken. De foto is gemaakt op 27 mei 2007, een heerlijke dag aan het Noordzeestrand.  Van het grote doek af kijkt Joran ons lachend aan en is hij gelukkig, heeft hij plezier. Joran heeft een te kort leven gehad, maar in dat leven is hij sterk en positief geweest. Joran heeft van het leven genoten en Joran heeft ons geleerd wat er echt toe doet. Dat straalt de foto uit en daarom zijn we ook enorm blij met dit cadeau.

De maand december is voorbij. De maand waarin we hoorden dat Joran ziek was en nooit meer beter zou worden, de maand waarin hij is gestorven. De maand die je met je hele gezin samen wil vieren. Familie, vrienden en bekenden hebben met ons teruggekeken. Bedankt daarvoor. We hebben met hen plezierige dagen gehad, altijd met Joran bij ons. 

2 december 2008

Vandaag is het een jaar geleden dat Joran is overleden. De afgelopen weken leef je naar zo'n dag toe. We kijken elke dag een jaar terug: Sinterklaas, voorspeelmiddag, Sint Maarten, verjaardag Irma, verjaardag oma, zweefvliegen, Flevokamp. Steeds weer een herinnering aan Joran. Joran zit in ons. Verdriet, maar het geeft ook een fijn gevoel om aan Joran te denken.

Vandaag zijn veel mensen even langsgekomen. Gewoon even praten. Ook een fijn moment was de komst van Jorans klas. Wat zijn we trots en blij dat dit Jorans klas is geweest! Lekker gekletst, herinneringen opgehaald en Jorans favoriete liedje gezongen. 

Petra heeft een vuurballon van rijstpapier gekocht. Hierop hebben wij, maar ook de kinderen en juffen van Jorans klas, een wens of een bericht voor Joran geschreven. Vanavond hebben we de ballon opgelaten bij Jorans begraafplaats. Een groot rood licht verdween al hoger en verder in de donkere nacht. We voelden Joran vandaag heel dicht bij ons.

16 november 2008

Samen met Margje en Warrie hebben we de afgelopen weken aan een glasmonument voor Jorans graf gewerkt. Deze week is het monument op Jorans graf geplaatst. We hebben hiermee iets moois aan Joran gegeven.

De sneeuwuil op de glasplaat staat voor Hedwig uit Harry Potter. Joran was fan van Harry Potter. Helemaal vanaf het moment dat hij ziek werd. We hebben toen alle boeken op de ipod gezet en hier heeft hij veel naar geluisterd. Als hij ’s nachts wakker werd (hij kon moeilijk slapen vanwege de medicijnen) zette hij de ipod aan en luisterde, uren… En wij luisterden met hem mee door de intercom.

De waterpolobal dobberend in het water staat voor zijn sporten: hardzwemmen en waterpolo. Hij kon dit als de beste. Joran heeft veel clubrecords op zijn naam staan. Joran had in het water de grootste lol en ook het hoogste woord. Ook al deed het hem enorm verdriet dat hij vanaf september 2007 zelf niet meer kon spelen: hij bezocht trouw elke thuiswedstrijd van zijn team en moedigde zijn broers aan. Voor Joran én voor ons was dat nog een echt uitje, waar we veel plezier aan beleefden. Als we de Ramon en Stefan zien waterpoloën denken we altijd aan Joran. We zijn ontzettend blij en trots op onze zoons en wat is het een rotgedachte dat ze niet samen zullen opgroeien, nooit samen in één team zullen spelen..

Jorans lievelingskleuren zijn rood en oranje. De zon staat voor zijn lievelingslied dat eindigt met: “de zon op je gezicht”. Zijn klasgenootjes hebben het lied ook gezongen in de afscheidsdienst voor Joran.

De kinderen uit Jorans groep 5/6 hebben afgelopen voorjaar allemaal een steen beschilderd. Samen met de klas hebben we de stenen rond zijn graf gelegd. De kleurige stenen staan zo mooi en vrolijk! Het was fijn om te voelen hoe betrokken de kinderen zijn. We houden van ze.

Afgelopen weekend hebben we met deze stenen en plantjes Jorans plek mooi gemaakt. De bloemetje in de plantjes zullen de konijntjes intussen wel hebben opgesmikkeld.

12 oktober 2008

Het is nu ruim 10 maanden zonder Joran. De afgelopen weken beleven we de laatste tijd met Joran weer behoorlijk heftig. Vorig jaar rond deze tijd namen de klachten/beperkingen bij Joran behoorlijk toe. We proberen vooral de leuke momenten te herinneren, al is dat soms moeilijk.

Afgelopen week ben ik (Petra) op bezoek bij de ONS geweest. Een halve ochtend in groep 6. Het was goed de kinderen uit Jorans groep weer te zien. Al is het moeilijk om in de klas te zijn, het is ook fijn. In het zien van Joran zijn vriendjes en vriendinnetjes probeer ik Joran te zien. Hoe hij zou zijn geweest...

Ook krijgen we regelmatig nog een kaartje (laatst nog een foto van Britt die tijdens haar vakantie een kaarsje voor Joran ontbrandde) of een cadeautje (Maartje heeft een mooi kussensloop beschreven) wat ons ontroerd. Ontzettend lieve school en zwemmaatjes van Joran.

Aan Jorans grafmonument wordt ook gewerkt. Hieronder twee foto's.

 

Foto's van Joran (2006)